මකර පොරය

මකරු ගොරවති දස අත
කා ගනිති උනුන් හා අහස් කුස
ගිණි සැරයෙන් වැටී ඇස් ගිණිකන
දනෝ තෝරති තම මකර තෙම

හදාදී පුදසුනක් රුවනින්
සදා කැවිලිද පෙවිලි රස බර
තබා දරු කැල පුද වට්ටි මත
පුදා ඉල්ලති සියලු සුර සැප

මකර තෙම ඉන් බොහෝ සැනහී
බුදා පුද දුන් බොජුන් රසකර
යොදා ගෙන දරු රථය ඇදුමට
යෙහෙන් වැජඹෙයි අරා නුබ ගැබ

කැවිලි සැදුමට නොමැත තව සවි
ලැබුනු සුර සැප කෙමෙන් වියැකී
රථය ඇදි දරු ගතින් දුබලව
හිස් ව අත මිට හිඳී සෝකව

මේ මකර තෙම ඉදින් වයසයි
ඒ නිසයි මේ සියලු දොම්නස්
යොවුන් මකරෙක් සොයා ගෙන අපි
යදිමු සැමගේ දෝස නැසුමට

මකර උතුමෝ අති කාරුණික
අවැසිය අපට මේ රන් දෙවොල
නව මකර තෙම ගෙනත් තැබුමට
බැස යන්න සොඳ හිටි මකර රජ


ඇසී දන ගේ මේ යැදුම් හඬ
කිපී ඝෝරව හිටි මකර තෙම
උනා සලු පිලි පැන අහස් කුස
පිඹී ගිණි සැර දනෝ හිස් මත

සොරෙන් ගෙන්වා නව මකර තෙම
යවා සවි දී මකර පොරයට
ඉවත විසි වන ගිණි පුපුරු මැද
දනෝ සවි දෙති මකර කුමරුට

ලද නිසා සවි මකර කුමරුන්
ජය ලබා ගෙන මකර පොරයෙන්
උදම් වී ජය ප්‍රීති ගොස මැද
වඩී දෙවොලට අසිරි ලබමින

ඉතින් යළි දන සදා කැවිලිද
සොයා ගෙන පුද පඬුරු කාසිද
ඉතිරි දරු කැල පුදා සතොසින
යදිති දෙන ලෙස යළිත් සුර සැප

එය එසේමයි......

එකත් එකටම නුඹ

සරන්නැති දැන හෝ නොදැන

නුඹට හිමි නැති ඉසව්වක

අසන්නට ඇති පොඩි කමට

සරන්නට ඇති අයිතිය අහස් කුස

උපතින්ම හිමි සියොතුනට

කොහේ දෝ බෑවුනු අකුණක්

සියලු පව් බාර ගත් නිසා

සෝදා ගන්න ඇති වැසිදියෙන්

ලේ ගඳ ගසන උන්ගේ නිය සහ හොට

ඉතින් කවුරුත් පිළිගනිති

එය එසේමයි කියා

දිළිසෙන නිසා තවමත්

තියුණු නිය සහ හොට

ගමනාන්තය

කිසිවෙක් නොගිය මාවතක
යමු ඔහේ අපි ඇවිදගෙන
මුලින් ගිය උන් නැති නිසා
නැති වේවි මග ලකුණු
අසන්නට කෙනෙක් වත්...
දකින්නට දෙයක් වත්

ඉතින් බිය කුමකටද
නවතිමු කැමති තැන
කැමති ලෙස
එතනයි ගමනාන්තය

මෙගා සහ රියල්

කොම්පැණි දෙක තුනක
මහපුටුව දරාසිට
දුවගේ පෙම්වතාට ගේම ප්ලෑන් කර
සැප රියෙන් ගෙදර එන තාත්තා නොව
හෙට දවසෙ බර හිසින් දරා
බස් රියේ තෙරපී හෙම්බත්ව ගෙදර එන තාත්තාය

ගේදොර කටයුතු කිසිවක් නැතිව
දවසම හතරවටේ ගෝරි දාගන්න
අවුරුදු 10 න් විවාහ වුනු අම්මා නොව
උදේ හිට රෑ වෙනතුරුම
ලිග් ගල් වළං මැද ජීවිතය දිය කරන
වයසට වඩා වයස ගිය අම්මාය

එයාද මෙයාද ගෙදරින් කියන අරයද
සියළුම කටයුතු නවතා දවසේම හිතන
අය්යවත් අක්කවත් නැත
උපාධියට ජීවිතය බොඳවුනු
වට රවුමේ ඉතිරි කාලය ගෙවන
අය්යලාය අක්කලාය

දැන් දැන් සමහර පොඩි එවුන්
රාත්‍රියේ නින්දට පෙර
දසමාසේ උද්දිකාරෝ කියන්නෙත් හොරටලු

උඹේ කවිය සහ මගේ කවිය

උඹේ කවිය සහ
මගේ කවිය මැද්දෙන්
ගසා ගෙන තඩි ඉරි
සොයා ගෙන වෙනස්කම්
ඒ රසය මේ රසය අතර
...හදා ගෙන මහ පටලැවිල්ලක්
උන් අදිති එහෙටත් මෙහෙටත්

සීතලද මිදී ගිය රාත්‍රියක
හදවත කෙනිත්තූ හැඟුමන්
පෑන්තුඩකින් ලියා තැබු බව
නොකියා නිහඬවීමි

හැන්දැකරේ උඹ ඇවිත්
ඉල්ලගෙන බලෙන්ම ඒ කව
දෙතුන් විට කියවා බලා
ඇවිද ගොස් මා සමඟ වෙරළට
බැස යන හිරු දෙසට
දිගු කර සුරත
"අන්න අර අතන උඹේ ඊළඟ කවිය"
පවසා එලෙස මෘදුව
නිහඬව පියනගයි ඉවතට

මහ ගසකි එවන් වූ

මියගියා යැයි සිතා
උදුරා විසි කල පුංචි පැලෑටිය
විහිදුවා මුල් දස අත
අසීරුවෙන් උරාගෙන පෝෂණය
මහ ගසක් වී කදිමෙට

විඩාපත් දනන් හට
සෙවණ දෙයි සැතපෙන්න
උදුරා විසිකල උන්ටද
කිසි වෙනසක් නැතිවම

උඹ දැන් හරි වෙනස් මචං

ඉස්සර වගේ නෙවෙයි
උඹ දැන් හරි වෙනස් මචං
ගැන්සියටම තේරිලා
උඹ දැන් හරි අමුතු බුවෙක්

සෙට් වෙන්නත් වැඩිය
උවමනාවක් නෑ වගේ
හුදෙකලාවත් එක්කම ෆිට් වෙලා
ගැන්සියම දැන් ඈත් කරලා

කවි පොත් කිහිපයක්
නිතරම උඹ අතේලු
උඹව හමුවෙච්ච අපේ එකෙක් කිව්වා
පත්තරේකත් තිබ්බලු උඹේ කවියක්
ජීවිතේට කවි නොකියවපු අපේඋනුත් බලලා

පිහාටුවක් වගේ සැහැල්ලුවෙන්
පාව යනවාලු උඹ
තිබ්බාලු ඒ කවියේ උඹම ලියලා
ඒත් අපි නම් තාම
කට්ට කනවා මචං ජීවිතෙත් එක්කම
ඒත්ඉඳලා හිටලා සෙට් වෙනකොටත්
උඹ දැන් නෑ අපි එක්ක