පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ

ඈතින් පෙනෙන කබරගල කන්ද ආයෙමත් මීදුමින් වැහීගෙන එනව. අදත් හිරි කෝඩෙ වගෙ. මේ දවස් ටිකම එහෙමයි. හරිම කම්මැලියි. සුරංග එහෙම හිතුවා. 

"ආ..පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ...උදෙන්ම හම්බෙච්ච එක හොඳයි...." නාලකය ඈත ඉඳගෙනම එහෙම කියාගෙන සුරංගට කිට්ටු කලා. "අනේ සුරංග මට පොඩි වැඩක් කරගන්න තියේ...."? නාලකය කට හඬ බාල කරල එහෙම කිව්ව. 

“මොකද්ද?” සුරංග එහෙම ඇහුවෙ කුතුහලයන්. "පොඩි වශියක් කර ගන්නඕනෙ සුරංග"..... "

මොකක්....?" සුරංග හිනා වෙන ගමන් ඇහුව..... 

“විහිළු නෙමෙයි සුරංග....අර ගුරු ගෙදර.....සසඳි අන්න එයා.....මට එයාගැන සෑහෙන්න ලව් එකක් තියෙන්නෙ සුරංග....අනේ මට වශියක් කර ගන්නම ඕනෙ....දන්නවනෙ..කෙල්ල හෙන ආඩම්බරකාරි. ඔව්ව ඉතින් මොනාද රතුගම ගුරුන්නාන්සෙගෙ පුතාට නේ...අනේ කරල දෙන්න ඕනෙ හරී.."

සුරංග මුවින් නොබැන හිටියා. "හා බලමු....හැබැයි ඉතින්...අනේ මංද නාලකය..උඹ කෙලින්ම අහපංකො..." සුරංග එහෙම කිව්වෙ නාලකගෙ අදහස වෙනස් වෙයි කියල හිතාගෙන. "පිස්සුද සුරංගය.....? ආපෝ....මට ගමේ වසන්න වෙන්නෑ.....නිකමට හරි කෙල්ල බෑහ් ගෑවොත්..ඊට හපං ඊට පස්සෙ ගුරු ගෙදර මහ බවලතා අපේ ගෙදරටම එයි...මං ඉවරයි...දන්නවනෙ උන්දැගෙ කට...අනේ සුරංග කරල දෙන්ඩ ඕනෙ..හරී..ඔව්ව මොනාද රතුගම පරම්පරාවට......මතකනෙ අර අලි ජේමිසාට වෙච්ච දේ...බීගෙන කුණුහරුපෙන් බැන්න සුරංග ඉස්සරහ..ගෙදර යන්න හම්බුනේ නෑ....වැටිල හොම්බ කට කැඩුනෙ....මැහුම් දාන්නම....අන්න පවර්ස්...අනේ සුරංග කරල දෙන්ඩ හොඳේ...." නාලක දිගටම කියෙව්වා.

නාලකගෙ කතාවට සුරංගගෙ හිතේ කිසිම ආඩම්බරයක් වත් සතුටක් වත් ඇති වුනේ නෑ. නාලක කිව්ව අලිජේමිස් සම්බන්ද සිද්ධිය සුරංගට මතක් වුනා.අලි ජේමිස් බීගෙන ගෙදර යද්දි සුරංග ඉස්සරහ කුණුහරුප කිව්ව.ඊට පස්සෙ වැටිල මූණ කට තුවාල වුනා.එච්චරයි.ඇයි මේ මිනිස්සු හිතන්නෙ සුරංග ගුරුකමක් කලා කියල? ඇයි තවත් දවසක උක්කුං මාමලගෙ හරක නැති වෙලා.රතුගම ගෙදරට උක්කුං මාම ඇවිත් හරක හොයල දෙන්න කියල තාත්තට,ඒ කියන්නෙ රතුගම ලොකු ගුරුන්නාන්සෙට කියල ගෙදර යද්දි පාලම ළඟ හරක ඉඳල හම්බෙලා! ඉතින් එහෙම වෙන්න බැරිද? ඇයි මිනිස්සු හිතන්නෙ රතුගම මන්තර බලයෙන් හරකව ලැබුනා කියල. රතුගම ගුරුන්නාන්සෙ කලොත් ඉතින් ආයෙ වැඩක් වරදින්නෙ නෑ. ඒ ශිල්පෙ ඒ විදිහටම පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ.සුරංගටත් පිහිටල තියෙනව. ගමේ අය එහෙමයි හිතුවෙ.

දැන් ඉතින් නාලකයටත් මොනා හරි කරල දෙන්න එපැයි. තාත්තට කියන්න ඕනෙ නෑ. මමම කරනව මේක. සුරංග එහෙම හිතල ගෙදර ගියා. ගෙදර ගිහින් ගත්තා ගෙදර තිබ්බ මොකද්දෝ හිසේ ගාන සුවඳ තෙල් බෝතලයක්. ඒකෙන් ටිකක් වෙන කුප්පියකට දැම්මා. "රාජා හෝ මාහෝ ගංගා හෝ..රාජාහෝ මාහෝ සසඳි හෝ..රාජා හෝ මාහෝ සසඳි හෝ..ඒස්වා හඃ කෙල විලාමපලයං...මාව මේ කරදරෙන් බේරපං...." එහෙම කියල මැතිරුවා. හරියටම වශියක් කරන්න ඒ දෙන්නගෙ නම් දෙක ඕනෙ. තව පුලුවන්නම් ඇඳගෙන ඉන්න ඇඳුමෙ නුල් කෑල්ලක් ඕනෙ. තාත්තා නම් ඕක හරියටම කරනව. දවස් තුනක්,පහක්,හතක් වගේ තියාගෙන ජීවම් කරල දෙනව. හැබැයි ඉතින් ගානක් ගන්නව. නාලකය මේක සුරංගට කියල කරගන්නෙ යාළුකමට නොමිලේ නැත්තම් අඩු ගානට කර ගන්න. මොකෝ නාලකය සල්ලි කාරයෙක් යැ. ඒත් සුරංගට හිතුනෙ මහ අමුතු විදිහට. මට ඕන්නෑ පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ වෙන්න. විභාගයක් පාස් උනත් ඒක ගුරු කමකින්, ලස්සන ගෑනු ළමයෙක් එක්ක කතා කලොත් ඒක වශියක්, කොටින්ම ගෑනු ළමයි සුරංග එක්ක කතා කරන්න බයයි. ගමේ කාගෙ හරි හොම්බ කට සමතලා උනොත් හරි වැලිගම්පිටි ගියොත් හරි සමහර වෙලාවට ඒකත් රතුගම ගුරුන්නාන්සෙගෙ වැඩක්. ඔන්න ඕකයි තත්වෙ. දවස් තුනක් විතර මේ කුප්පිය ගෙදර තියාගෙන ඉඳල නාලකයට ගිහින් දෙන්න ඕනෙ. සුරංග වශී තෙල් කුප්පිය පොත් රාක්කෙ මුල්ලෙන් තිබ්බා. ඔන්න පහුවදා ආයෙම නාලකය සුරංගට මුණ ගැහෙනවා. "පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ .වැඩේ පටන් ගත්තද? අන්න දැන්ම ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා...සසඳි මට හිනා වුනා නෙ....ඔවූ..කවදාවත් නැතුව පුදුමයි....කොහොමද...පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ ගෙ පවර්ස් තමයි..මතුරන්න ගත්ත විතරයි තාම නෙ...දැනටමත් රිසාල්ට් එනව..අනේ මේ..වැඩේ කරල දෙන්න හොඳේ.... දැනටම මෙහෙම නම් වැඩේ ඉවර කලාම කොහොමද? අනිවාර්යයෙන් හරියනවනෙ..මං දන්නැද්ද රතුගම පොඩි ගුරුන්නාන්සෙ ගැන..." 

"අනේ මේ නාලකය උඹ ඔව්ව අතන මෙතන කියෝනව හෙම නෙමෙයි..හරිය." සුරංගට කියවුනේ කේන්තියෙන්. මේ මොකද්ද බොලේ මේ වෙන්නෙ? මම මැතිරුවෙත් බොරුවට!සුරංගට එහෙම හිතුනට කිව්වෙ නෑ.

හවස කොල්ලො කට්ටිය ම සෙල්ලම් කරන්න පිට්ටනියට එන බව සුරංග දන්නවා. සුරංගත් නිකන් ඉන්න බැරි කමට පිට්ටනිය පැත්තට ගෑටුවා. නාලකය, එතකොට වජිර, රසික, බිනර හෙවත් බෝගල සවුන්දිරිස් ඔය ඔක්කොම ඇවිත් අද සම්බෝල කඩනවා. සුරංගත් ගිහින් කට්ටියට එකතු වුනා. "අඩේ අද පොඩි ගුරුන්නාන්සෙත් ඉන්නව..මරු.." කට්ටියම සුරංගව පිළිගත්තෙ සතුටින්. සුරංගත් කට්ටිය අතරෙ දැන් එහෙ මෙහෙ දුවනව. ඔන්න එකෙකුට බෝලෙ අහුවෙනව..ඒකෙන් අනික් එකාගෙ පිට මැද්දට චටාර් ගාල රබර් බෝල පාර වදිනව. වැදුනු එකා පිට අතගගා දුවනව. බෝලෙ ආයෙත් එකෙක් අහුල ගන්නව ඌ ළඟම ඉන්න තව එකෙක්ට ගහනව. අනික් උන් තමුන්ට වදියි කියල හිතාගෙන පිටවල් අකුල ගෙන ඈතට දුවනව. ඕකයි සෙල්ලම. සුරංගටත් බෝලෙ අහුවුනා. දමල ඇරිය බිනරයගෙ පිටට. ඊළඟට බෝලෙ අහු වුනේ නාලකයට. ළඟම හිටියෙ සුරංග. සුරංග තමුන්ට වදියි කියල හිතාගෙන පිටත් අකුලගෙන ඈතට දිව්ව. දුවන ගමන් ඇස් කොනෙන් දැක්ක,නාලකය තමුන්ට ගහන්න ගිහින් ඌට එහෙම ගහන්න හොඳටම පුලුවන් කම තියෙද්දි ඈත දුවපු වෙන එකෙකුට ගැහුව. බෝල පාර වැරදුනා. සුරංගත් බෝලෙ ගන්න දිව්ව. ඒ සැරේ එක අහු වුනේ රසිකට. ඌත් ළඟම හිටපු සුරංගට ගැහුවෙ නෑ. සුරංගට ගහන්නත් හදල නිකන් බයාදු විදිහට හිනාවෙලා....ටිකක් ඈතින් හිටපු බෝගල සවුන්දිරිස් ට ගැහුව. සුරංග ආයෙත් ඒ පස්සෙ දිව්ව. සවුන්දිරිස බෝලෙ අරං රසිකට ගැහුව. රසික නාලකට ගැහුව. සුරංග නිකන් පස්සෙන් දුවන විතරයි. එක පාරටම තමුන්ගෙ කකුල් පණ නැති වේගෙන යනව වගේ සුරංගට දැනුන. අවට පරිසරයේත් මහා නිහඬ කමක් තිබුනෙ. සුරංග දිවිල්ල නතර කලා. අනික් කට්ටියම දැන් එක පොරේට පිට්ටනිය අනික් පැත්තෙ. සුරංග විතරක් මේ පැත්තෙ. 

"යකුනේ ගහපියව් ඕකෙන් මගේ පිටටත් තොපි...." සුරංග එහෙම කෑ ගහපු සද්දෙ කබරගල කන්දෙ හැපිල දෝංකාර දුන්න. 

අනුෂ්ක තිලකරත්න