මරණය

බොහෝ දේ සිතමින්
බොහෝ දේ කියමින්
ඔබ සමඟ මේ මග
ඇවිද ගියවුන්
ඔබ නොමැතිව
තවමත් ඇවිද යති
බොහෝ දේ සිතමින්
බොහෝ දේ කියමින්

මගේ රන් රෝස

එන්න
ඇවිදින් රැගෙන යන්න
කාලාන්තරයක් මුළුල්ලේ
බිඳෙන් බිඳ රන් සුණු එකතු කර
ඈ වෙනුවෙන්ම තැනූ රන් රෝස මල
මා මියෙන තුරු නොසිට
ඇවිදින් රැගෙන යන්න

හමුනොවුනා නම් ඈ යළිත්
හුදෙකලාවේ පාළම මත
ගං පතුලේ සැඟව ගිය
මතකය යළි අවදි නොකරම

ඈ වෙනුවෙන්ම තැනූ රන් රෝස මල
පුංචි පොහොට්ටුවක් ද සමඟින්
රන් සුණු කොටසකින් නොව
ජීවිතයම වැය කර

රන් රෝස මලකට නොහැකිය කිසි දිනෙක
හදවතක උපදවන්නට ආදරය
එහිම උපදින ආදරයෙන්
රන් රෝස මල් තැනෙනු මිස

2010.12.06

අනුගාමිකයෙකුගේ කවිය

මංමුලාවූ දිවියට

මගකියූ පහන් ටැඹ නුඹ විය

වියළී ගිය ජීවිතය

පණ ලැබූ දිය දහර නුඹ විය

නුඹ සෙවණෙහි අපට

පිය සෙනෙහස දැනුනා සත්තයි

ඉගැන්වූ ශිල්පයන්ගෙන් මත්ව

සටනට වැදි සිහ කැලක් මෙන්

මතකද පන්නා දැමූ හැටි සිඟාලයන්

කැට කැබලිත්තක් වත් නොගෙන

නුඹේ අනුගාමිකයෙකු බව දත්

ඔරවන දෑස් දෙස තේජස්ව බලා

පසුපසට සිනාසෙන දෑස්

තඹයකට මායිම් නොකර

පිය මැන්නා ඉදිරියටම අපි

නුඹ තැබූ පිය සටහන් අනුවම

වරෙක ඒ පියසටහන්

අපැහැදිලි වන බව දුටුමුත්

සනසා ගත්තෙමුය අපසිත්

ඒ මේ සුළඟට යැයි කියා

මඳින්මඳ අපැහැදිලි පියසටහන්

විකෘතිව ඇද ගැසී

මතුවන විට සිඟාල පාසටහන්

සත්තයි අපට දැනුනා

සිත දැවී ගිය බව

තණ කබලවත් නුහුරු මුඛයෙන්

සිඟාල කැල හා එක්ව

කැට කැබලි සමගින් වසුරුද ගිලින

නුඹ දුටු අප සැබවින්ම පව් කල බව නම් දැනිනි

ගුරුහු ට හොඳ නම් අපිට මොකෝ

දැඩිව අල්ලාගත් සොහොයුරෝද

බලෙන්ම එක්වී නඩයට

ආන් බලන් සරනයුරු

නව පණක් ලද මෙන්

ඉතින් ආපසු හැරෙන් සොයුරනි

කෙසේ වසමුද අපි

පදනම දෙදරා ඉරිතලා ගිය ගෘහයක

බිත්තිද බොල්ව හඬ නැගෙන කල

හිසට සෙවණක් වේයැයි සිතාගෙන

අනුෂ්ක තිලකරත්න

08/26/2010

සියවස් ගණනකට එපිට.....

ඇවිද යමි නිරුවත් දෙපයින්

සියවස් ගණනකට එපිට

සෙවනැලි පටලැවුනු මෙබිම් කඩ මත

තුරු ලතා මලින් බරවුනු

නිල් දිය පොකුණු හා

විහඟ ගී හඬින් පිරි එකල

එ බිම් කඩ මත ඇවිද යමි යළි

පයට පෑගෙන ඉරි තැලුනු ශුෂ්ක බිමකි

දිය පොකුණු සිඳී ගිය

උන් උන් තැනම දිරූ තුරු ලතාවන්

අසරණව බලා සිටිනා මුඩු බිමකි අද

ගත දවන උණුසුමින්

සිත දවන හැඟුමින්

හාත් පස සෙවූයෙමි

එකදු හෝ සළකුණක්

සියවස් ගණනකට එපිට

මිය ගිය ප්‍රේමයක

දියසිඳී වියළුණු

මඩ කඩිත්තක් පතුලේ

සොයාගතිමි යමක්

ගෙන බැලූයෙමි දෝතට

තිබුණි එහි

මුදල් නෝට්ටුවක් හා පදක්කමක්

අතර සිරවුනු වියැකී ගිය හදවතක්

පොසිලයක් ව

අනුෂ්ක තිලකරත්න
07/02/2010

සුභ පැතුම් පත්..........

කාමරය අස්කරද්දි පරණ සුභ පැතුම් පත් මිටියක් මුණගැහුනා.අවුරුදු 10 කට 15 කට විතර ඉස්සර ඒවාත් තිබුනා...ආච්චිලා සීයලා..අම්මා අප්පච්චි.. මාමාලා.නැන්දලා...අය්යලා..අක්කලා.. තව පංතිවල හිටපු කොල්ලො..කෙල්ලෝ සේරම ඒ සුභ පැතුම් පත් අතර හිටියා.
කාමරය අස් කරන වැඩේ පොඩ්ඩකට නතර කරලා මම සුභ පැතුම් පත් මිටියත් එක්ක තනිවුනා. ඒවා එකින් එක කියවන්න ගත්තා.ඒවා එවල තියෙන අය සහ ඒ අය ගැන මතක ආයෙත් මැවෙන්න ගත්තා. අවුරුදු 10, 15 වුනත් තාමත් ඒ මතක අලුත්.

ඒ අයගෙන් බොහොමයක් මේ වෙනකොට කොහේ ඉන්නවද මොනවා කරනවද දන්නෙත් නැහැ. මේ මූණු පොතට (Facebook) පිංසිද්ද වෙන්න ජාලෙට සෙට් වෙන අය විතරක් යාන්තම් ආයෙත් දකින්න ලැබෙනවා. ඒත් ඒ අයගෙත් සමහරුන්ගේ මොකද්දෝ නුහුරක් දැනෙනවා වෙලාවකට.සමහර අය වෙනස් වෙලා."අඩෝ මචා..." කියල අහන්නත් මොකද්දෝ වගේ..ඒ කියන්නෙ අද ඒ අයට ඒ වචන නොගැලපෙනවා වගේ.ඒත් ඒ වෙනස් වීම දරාගෙනම ඒ අයගෙ මතකත් එක්ක ජීවත් වෙන්න මම ආසයි. අද ඉන්න ඒ උදවියට වඩා ඉස්සර මට මුණගැහුනු ඒ අයගෙ අතීත ජීවිත මට වඩාත් සමීපයි.

මක්කොරන්ටද....ඉතින්..කාලය අපිට සමහර දේවල් දෙනවා වගේම සමහර දේවල් උදුර ගන්නවා..
ඉස්කෝලේ ඉස්සරහින් යද්දි..බොරැල්ල මරදාන පාරට පේන දහය වසරේ (මගේ කාලේ) බිල්ඩිමේ ජනේල් මීට අවුරුදු 12 කට කලින් මතකය අවදි කරවන්නේ හිතා ගන්න බැරි වේගයකින්. ආයෙත් ඒ පංති කාමරේට දුවලා පාර දිහා බලන්න හිත බල කරනවා. ඒත් බැහැ නේද? මට පිස්සු කියල හිතයි. දැන් ඒ පංති වල වෙනම එවුන් ටිකක් ඇති. ඒකාලෙ ජනේලෙන් පාර බලාගෙන ඉන්නකොට පාරේ වැඩට යන..කොටින්ම කිව්වොත් ඉස්කෝලේ නොයන වැඩට යන අය දැක්කෙ හරි ලොකු විදිහට. වැඩට යන එක හරි ලොකු වැඩක් කියලයි එදා මම හිතා ගෙන හිටියේ. බලාගෙන ගියාම ඒකෙත් එච්චර ලොකුවක් නැහැ.

මේ සුභ පැතුම් පත් අතර ආච්චිලා සීයලා එවපු සුභ පැතුම් පත් කිහිපයකුත් තියෙනවා. ඒ අයගෙන් තුන් දෙනෙක්ම දැන් ජීවතුන් අතර නැහැ. සමහර නෑදෑයොත් දැන් නැති ගානයි. ඒ අය වෙනස් වෙලා. නැත් නම් වෙනස් වෙන්න සිද්ද වෙලා. ආර්ථික මට්ටම්..සමාජ මට්ටම්..තව තව එක එක මට්ටම් මෙවාට හේතුභූත වෙලා වෙන්න ඇති.

දැන් අපි කාටත් තැපෑලෙන් එන සුභ පැතුම් පත් ලැබෙනවා අඩුයි නේද? අද එතන ඉන්නේ SMS නැත්නම් e-mail . අර තැපැල් සුභ පැතුම් පතක් ලැබෙන කොට දැනෙන සතුටෙන් අරික්කාලක් වත් ඒ සුභ පැතුම් පත් වල තියෙනවද? ඒවා හරි ක්ෂණික ඒ වගේම අඩු මහන්සියකින් යවන සහ ලබන සුභ පැතුම්. ඕනෙනම් සුභ පැතුම යවන්න ඕනේ දිනය වේලාව මතක තිය ගන්න ඕනෙත් නැහැ. Schedule කරල තියල තිබ්බම auto ම සුභ පැතුම යනවා.කොහොමද වැඩේ...?

කාලෙත් එක්ක ලෝකෙ වෙනස් වෙනවා. ඒක නොවැලැක්විය හැකි දෙයක්. ඒත් මේ හැම වෙනස් වීමක්ම අපිව සතුටට පත් කරනදේම නෙමෙයි. මේ සුභ පැතුම් පත් මිටිය මම පුලුවන් තරම් කාලයක් මගේ ළඟ තියා ගන්නවා. හොඳටම වයසට ගිහිනුත් මේ සුභ පැතුම් පත් මිටිය ඉඳලා හිටලා බලන්න මම හිතාගෙන ඉන්නේ. ඒ සුභ පැතුම් පත් මගේ අතීතයේ සුන්දර මතක යළි යළිත් ජීවත් කරවාවි.

අනුෂ්ක තිලකරත්න
04/13/2010

මහ පොළොව වත් නොදන්නා තාලයේ මිනිසෙක්

1.ජීවත්ව සිටියා මෙහි

මහපොළොව වත් නොදන්නා තාලයට

මිනිසෙක්

ගුරු පාරෙන් නිවසට

නිවසින් ගුරු පාරට

ඉන් පිටත තණකොල ගසක් වත්

නො පෑගුණු විලස

ජීවත්වීය මිනිසෙක් මෙහි

2." බෑරක්ද මේ “ අසන අයටත්

"අංකල් කොහේටද " අසන අයටත්

වීය එකම පිළිතුරක්

ඔහුගේ මුවෙහි

3.ඈත තැනක කඩයක

කරදී සුලු සුලු වැඩපල

දිවි ගෙවීය ඉන් ඔහු

මහ පොළොවටවත් නොදැනෙන විලස

4.කලක් ගතවූ තැන

අමුත්තෙකු පැමිණ ගමට

විමසයි තතු ඔහු ගැන

මග හමුවන අයගෙන්

5."දින කිහිපයක පටන්

පැමිණියේ නෑ කඩයට

වෙනදානම් එලෙස නෑවිත්

මග ඇරියෙ නෑ නොකියාම"

6."හැබෑමයි අපිත් දැක්කෙනෑ හුඟ දවසකින්

දොර ජනෙල් වසා තිබුනා දින කිහිපයක් “

ගම්මුද රැස්ව තැන තැන

කරති කසු කුසු කුහුළින

7.දැන් කුමක් කරමුද අපි

කුමක් වීද මොහුට

විපතක් වත් දැයි ගේ තුළ

හැර බලමු දොරවල්අපි

8.රාළහාමිද පැමිණ

එකතු කරගෙන මිනිසුන්

හැර බැලීය දොරවල්

සොයන්නට මොහු ගැන

9.ගෙය පාලුවට ගොස්ය

බැඳී මකුලු දැල් දුඹුලු

විදුලිය නැති නිවස

පිරික්සති විදුලි එළියෙන්

10.නැත කිසි සළකුණක්

ඇඳුම් වැරහැලි සහ

පිඟානක් මැටි කෝප්පයක් හැර

කසිකබල් මේස පොඩ්ඩක් මත

මොනවදෝ පොත් කිහිපයක්

11.සොයන්නට අන්තැනක් නැතිකල

පැමිණියා කෙනෙක් මේසය වෙත

එමත වූ ලියුමක් රැගෙන කියවීය

ලබන්නට හෝඩුවාවක්

12.මිතුරනි යැයි අමතා

පටන් ගෙන ඇත ලියුම

"මීටත් වඩා නිදහසක් සොයා පියනඟමි ඈතට"

එවැකි පමණක් වීය ලියුමෙහි

13.කවුද මොහු..කොහේ ගියේද

කාටත් නොදන්වා

එ පැන සහිතව

කියවති මේසය මත වූ

පැරණි කොපි පොත්

14."ඒයි මේ බලපන්...

මේ මිනිහගේ කවිද?"

පොත පිරෙන්නට පිටු පිරෙන්නට

අමුණා ඇත අකුරු කැට

15.මග තොට මුණ ගැසුන මිනිසුන්

උන් ගේ වැහැරුන ජීවිත

නෙතග රැඳි කඳුලු කැට

පණ පෙවී ඇත එ කවි තුළ

16.යුධ බියෙන් ඇළලුන ජීවිත

උන් දකින බියකරු සිහින

නිදි නොමැති දිගු රාත්‍රීන්

කැටි ගැසී ඇත එ කවි තුළ

17.මහ මඟට වැටුනු දරුවෝ

මහ මඟම ජනිත දරුවෝ

ගං දියට වැටුනු දරුවෝ

හඬන හඬ ඇසේ එ කවි තුළ

18.බොහෝ කලකට පෙර

දලු ලා වැඩුණු ප්‍රේමයක්

දුක් බරව බිඳෙනයුරු

ගැයේ ඒ කවි තුළ

19.කවිරස හඳුනන අය

බෙදාගෙන එ පොත් ටික

කියවමින් විඳිති කවිරස

නොවිඳි ලෙස අන් තැනක

20.වීය අප අතර මෙවන් මිනිසෙක්

අපද නොදැනුවත්වම

ඉටු කරමු අපි ඔහුට යුතුකම්

පළ කරමු මේ පොත් ටික

21ගෙන සිතට වීරිය

ලැබී අත හිත අවැසි ලෙස

පළ කලෝය ඔවුහු මේ

අතුරුදන් කවියාගේ කවි පද

22. ලැබ මහත් ප්‍රසිද්ධිය

පළවීය පොත් පෙල

බොහො බොහෝ දනන් ඉක්බිති

සොයා එති මෙ කවි ගෙ ගම

23.අතුරුදන් කවියාගෙ ගම යැයි

ලැබ මහත් හර සර

ගමද විය දියුණු ඉක්බිති

ඉදිවී මහා මාර්ගද

24.ඉදිවිය පිළිමයක්

අතුරුදන් කවියා නමින්

ලැබ මල් මාල හර සර

මැති ඇමති ලොකු උන් අතින්

25.මුලදි එය වසරක් පාසා

පසුව දෙවසරක් තෙවසරක් ඉන්පසු

ලැබුනු විට ඉඩකඩක් පහසුවක්

ලැබීය පිළිමය හරසර

26.පිළිමය දැන් සිටියි

තවරාගෙන දිය සෙවල

නගරාරක්ෂක බලු කැල

ලගිති පහසුව පිළිම පාමුල

27.ජීවත්ව සිටියා මෙහි

මහ පොළොව වත් නොදන්නා තාලයට මිනිසෙක්

සෙවල බැඳි පිළිමයක් ද

දියවූ මතකයක්ද ඉතිරිකර

අතුරුදන් වී බොහෝ කල්

එනමුත් සැබැවින්ම

සිටියා ඔහු ජීවත්ව මෙහි

අනුෂ්ක තිලකරත්න

03/29/2010